غمنامه ای برای یاسمن ها
دوستت می دارم اما نمی توانی مرا دربند کنی همچنان که آبشار نتوانست پس مرا دوست بدار آنچنان که هستمغمنامه ای برای یاسمن ها
دوستت می دارم اما نمی توانی مرا دربند کنی همچنان که آبشار نتوانست پس مرا دوست بدار آنچنان که هستمزبان عاشقان
زبان ابزار سوء تفاهم است . تنها سکوت زبان عاشقان است .
غاده السمان ترجمه عبدالحسین فرزاد
مرگ
چنان تنهایی وحشتناکی احساس میکردم که خیال خودکشی به سرم زد تنها چیزی که جلویم راگرفت این بودکه من در مرگ تنهاتر از زندگی خواهم بود.
تهوع - ژان پل سارتر
دوست داشتن
دور....
........از میان پلک های نیمه باز
خسته دل نگاه می کنم
مثل موج ها تو از کنار من
دور می شوی...
باز دور می شوی...
روی خط سربی افق
یک شیار نور میشوی
با چه می توان
عشق را به بند جاودان کشید؟
با کدام بوسه با کدام لب؟
در کدام لحظه در کدام شب؟
مثل من که نیست می شوم...
مثل روزها...
مثل فصل ها...
مثل آشیانه ها...
مثل برف روی بام خانه ها...
او هم عاقبت
در میان سایه ها غبار می شود
مثل عکس کهنه ای
تار تار تار می شود
با کدام بال می توان
از زوال روزها و سوزها گریخت!
با کدام اشک می توان
پرده بر نگاه خیره ی زمان کشید؟
با کدام دست می توان
عشق را به بند جاودان کشید؟
با کدام دست؟...
خواب خواب خواب
او غنوده است
روی ماسه های گرم
زیر نور تند آفتاب...
نهایت شب
.......
من از نهایت شب حرف می زنم
من از نهایت تاریکی
و از نهایت شب حرف می زنم
اگر به خانه من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیار
و یک دریچه که از آن
به ازدحام کوچه خوشبخت بنگرم . . .
فروغ فرخ زاد
برهوت
با کلیدی اگر می‌آیی
| تا به دستِ خود | ||
| از آهنِ تفته | ||
| قفلی بسازم. |
گر باز می‌گذاری در را،
| تا به همتِ خویش | ||
| از سنگ‌پاره‌سنگ | ||
| دیواری برآرم.ــ |
باری
دل
در این برهوت
دیگرگونه چشم‌اندازی می‌طلبد....
شاملو
امید
شروع امروز را دوست داشتم....یک امید جدید...........دوباره برگشتیم به روزهای قبل...همون شور و هیجان ...حس کنجکاوی........وای همیشه فکر میکردم این حس در من مرده...ولی نه...از همیشه قویتر است...این بار دیگر اشتباه نمی کنم...وای چقدر این حس را دوست دارم...مثل قدیمثانیه ها
هیچوقت تا به این وقت از کلمه ثانیه ها و لحظه ها و زمان تنفر نداشتم.همیشه فکر می کردم زمان باید بگذرد .ثانیه ها باید بگذرد...اما حیف همیشه فکر می کردم ثانیه ها ی من بدرستی گذشته است.اما نه.....همش اشتباه ...همش ایراد....این همه اشتباه...من چرا تا به حال حس نکرده بودم.....
من درست پیش رفتم اما پس چرا الان این ثانیه هایی که گذراندم انقدر برام یادآور اشتباهاتم است...خوب یعنی من درست پیش نرفتم.......همیشه در کتاب زندگی آدمها اتفاقاتی می افته که متحولشون می کنه. اما متاسفانه برخی از اتفاق های زندگی من باعث تحولی در من نشده بلکه مرا تا انتها خط پایین برده............
ای کاش زمان را می توانستم به عقب برگردانم...همه چیز را از نو می ساختم....از نو.....
من
به نظر من آدمها دو دسته هستن : یا از من پولدارترن که بهشون میگم مال مردم خور و ... یا بی پول ترن که بهشون میگم گشنه گدا و ... یا بهتر از من کار میکنن که بهشون میگم خرحمال و ... یا کمتر کار میکنن که بهشون میگم تنبل و ... یا از من سرسخت ترن که بهشون میگم کله خر و ... یا بی خیال ترن که بهشون میگم ببو و ... یا از من هوشیارترن که بهشون میگم پرافاده و ... یا ساده ترن که بهشون میگم هالــو و ... یا از من شجاع ترن که بهشون میگم بی کله و ... یا از من محتاط ترن که بهشون میگم بی عرضه و ... یا از من دست و دل باز ترن که بهشون میگم ولخرج و ... یا اهل حساب و کتابن که بهشون میگم خسیس و ... یا از من بزرگترن که بهشون میگم گنده بگ و ... یا کوچیکترن که بهشون میگم فسقلی و ... یا از من مردم دار ترن که بهشون میگم بوقلمون صفت و ... یا رو راست ترن که بهشون میگم احمق ... کلا معیار همه چیز من هستم و نه حقیقت