غمنامه ای برای یاسمن ها
دوستت می دارم اما نمی توانی مرا دربند کنی همچنان که آبشار نتوانست پس مرا دوست بدار آنچنان که هستم
غمنامه ای برای یاسمن ها
دوستت می دارم اما نمی توانی مرا دربند کنی همچنان که آبشار نتوانست پس مرا دوست بدار آنچنان که هستم
آ ه مرو! میا!
نزدیک مشو! دور منشین!
کوچ مکن! به من مپیوند
مرا تباه مکن! مرا خمیده مساز
ما باید که
پرواز کنیم
چون دو خط موازى
با هم
که به هم نمى‌پیوندند
که نیز از یکدیگر دور نمى‌شوند
و عشق
همین است.
غاده السمان
ترجمه عبدالحسین فرزاد
من آنان را دوست می دارم
همه
چونان پیاز
پوست در پوست بودند
من با اشک نزد آنان می آیم
و در جستجوی قلبشان
پوست را
سپس پوست
می گشایم
تا آنگاه که قلبشان را می یابم
که پوست است
.... با این همه من آنان را دوست دارم !
شعر از غاده السمان از کتاب در بند کردن رنگین کمان ترجمه دکتر عبدالحسین فرزاد
گریزگاه
جهان پیشینم را انکار می‌کنم،
جهان تازه‌ام را دوست نمی‌دارم،
پس گریزگاه کجاست!
اگر چشمانت سرنوشت من نباشد؟
غاده السمان
ترجمه دکتر فرزاد
سپید
زنی عاشق ورق‌های سپید
آمدم که بنویسم...
کاغذ، سفید بود،
به سفیدی مطلق یاسمن‌ها
پاک، چونان برف
که حتی گنجشک هم بر‌آن راه نرفته بود
با خود پیمان بستم که آن را نیالایم ...
پگاه روز بعد، دزدانه به سراغش رفتم
برایم نوشته بود: ای زن ابله!
مرا بیالای تا زنده شوم و بیفروزم،
و به سوی چشم‌ها پرواز کنم
و باشم...
من نمی‌خواهم برگ کاغذی باشم
دوشیزه و در خانه مانده!...
غاده السمان
ترجمه دکتر عبدالحسین فرزاد
رواق شگفت
دراین میانه ام هوسی است
که ازسنگ معشوقی بتراشم
ودرسینه گاهش قلبی تعبیه کنم
که باچشمانم درضربان باشد.
دراین خرابه ام اندیشه ای است
که ایوانی برافرازم
بر زبر آسمان
که چهارستون استواری اش را
بر دوش چهار انگشت شکسته بنشانم
وخستگان این میانه را
دراین رواق شگفت
سراندازم و
هماره چاووشی کنم
آه ای دوست
مرا دراین سال
هوسی است
که باتو
بی این همه
ازاین همه
بگریزم
"عبدالحسین فرزاد"
زبان عاشقان
زبان ابزار سوء تفاهم است . تنها سکوت زبان عاشقان است .
غاده السمان ترجمه عبدالحسین فرزاد